Biopsja watroby

Biopsja wątroby Biopsja wątroby polega na badaniu drobnowidowym i chemicznym kawałeczków wątroby, wydobytych za życia drogą aspiracji po nakłuciu wątroby dostatecznie grubą igłą. Do nakłucia najlepiej użyć igły Silvermana. Ma ona ścięty koniec, a w jej świetle znajduje się mała igła, rozszczepiona wzdłuż w swej części końcowej. Igła wewnętrzna jest przeznaczona do pobrania kawałeczka wątroby do badania. Wykrawa on mały walec szerokości mniej więcej 2 mm, długości 2-3 cm. Przed przystąpieniem do nakłucia wątroby należy zbadać poziom protrombiny w krwi. W przypadkach jego obniżenia nie należy wykonywać zabiegu, by nie spowodować niebezpiecznego krwawienia. Nakłucie poprzedza się także badaniem radiologicznym położenia żołądka i dwunastnicy, by ich nie uszkodzić. Przeciwwskazaniami do nakłucia wątroby są również: 1) istniejąca krwotoczność; 2) bierne przekrwienie wątroby; 3) ostre zapalenie w jamie brzusznej (ostre zapalenie pęcherzyka żółciowego, dróg żółciowych, ropień wątroby i in.); 4) puchlina brzuszna. Nakłucie wykonuje się w przedłużonej prawej linii środkowej obojczykowej tuż poniżej łuku żebrowego po uprzednim znieczuleniu roztworem prokainy powłok aż do otrzewnej. Po wprowadzeniu igły i po uchwyceniu skrawka wątroby rozszczepionymi końcami igły wewnętrznej wprowadza się zewnętrzną igłę nieco głębiej, nie cofając igły wewnętrznej, a następnie obie igły wyjmuje się jednocześnie. Po zabiegu powinien badany pozostawać przez 24 godziny w łóżku i przez ten czas być pod ścisłą kontrolą lekarską dla umożliwienia natychmiastowego opanowania powikłań. Kontrola, polega na badaniu co pewien czas tętna j ciśnienia tętniczego. [podobne: stabilizator stawu skokowego, kołnierze ortopedyczne, ortopedia ]

Biopsja wątroby Biopsja wątroby polega na badaniu drobnowidowym i chemicznym kawałeczków wątroby, wydobytych za życia drogą aspiracji po nakłuciu wątroby dostatecznie grubą igłą. Do nakłucia najlepiej użyć igły Silvermana. Ma ona ścięty koniec, a w jej świetle znajduje się mała igła, rozszczepiona wzdłuż w swej części końcowej. Igła wewnętrzna jest przeznaczona do pobrania kawałeczka wątroby do badania. Wykrawa on mały walec szerokości mniej więcej 2 mm, długości 2-3 cm. Przed przystąpieniem do nakłucia wątroby należy zbadać poziom protrombiny w krwi. W przypadkach jego obniżenia nie należy wykonywać zabiegu, by nie spowodować niebezpiecznego krwawienia. Nakłucie poprzedza się także badaniem radiologicznym położenia żołądka i dwunastnicy, by ich nie uszkodzić. Przeciwwskazaniami do nakłucia wątroby są również: 1) istniejąca krwotoczność; 2) bierne przekrwienie wątroby; 3) ostre zapalenie w jamie brzusznej (ostre zapalenie pęcherzyka żółciowego, dróg żółciowych, ropień wątroby i in.); 4) puchlina brzuszna. Nakłucie wykonuje się w przedłużonej prawej linii środkowej obojczykowej tuż poniżej łuku żebrowego po uprzednim znieczuleniu roztworem prokainy powłok aż do otrzewnej. Po wprowadzeniu igły i po uchwyceniu skrawka wątroby rozszczepionymi końcami igły wewnętrznej wprowadza się zewnętrzną igłę nieco głębiej, nie cofając igły wewnętrznej, a następnie obie igły wyjmuje się jednocześnie. Po zabiegu powinien badany pozostawać przez 24 godziny w łóżku i przez ten czas być pod ścisłą kontrolą lekarską dla umożliwienia natychmiastowego opanowania powikłań. Kontrola, polega na badaniu co pewien czas tętna j ciśnienia tętniczego. [podobne: stabilizator stawu skokowego, kołnierze ortopedyczne, ortopedia ]